maandag 28 september 2015

Sommige keuzes zijn onomkeerbaar. Zoals iemand inhalen op de fiets.


Sommige keuzes zijn onomkeerbaar. Zoals of je naar iemands begrafenis gaat. Of je een kind wilt krijgen. Ervoor kiezen om met de trein naar je sollicitatiegesprek te gaan in plaats van met de auto. Of om iemand in te halen op de fiets.

Als je achter iemand fietst, die nét wat langzamer gaat dan jij, dan kun je kriebels krijgen. Je wilt eigenlijk met méér afstand tot je voorganger op je eigen tempo doorfietsen, maar je voorganger gaat net te traag. Hij of zij fietst in jouw personal space. Jezelf afleiden gaat tot op bepaalde hoogte, totdat de ongeduld het wint en je bedenkt dat er niets anders op zit dan bij te schakelen om in te halen.

Je trapt en je trapt... om vervolgens te merken dat je voorganger een slinkse blik over zijn of haar linker schouder jouw kant op werpt, en zelf een tandje bijschakelt. Je verbijt je en trapt door, maar de wedstrijd zet zich voort en je voortganger begint weer langzaam voor te liggen.

Dit is het moment waarop de beslissing genomen is. Het is in alle opzichten gênant om weer af te zakken. Het moment is voorbij, je hebt de keuze gemaakt. Nu zul en móet je je voorganger inhalen.

Je trapt met grote inspanning op de trappers. Wanneer je voor ligt haal je opgelucht adem maar houd je je rug recht, alsof het je geen kracht gekost heeft. Gelukkig, denk je bij jezelf. Dat scheelde weinig. 

Om vervolgens met opgeheven hoofd het stoplicht te naderen dat voor je op rood is gesprongen. Het ongemakkelijke zwijgen is haast onverdraagbaar maar een reden om je te schamen is er niet.



dinsdag 8 september 2015

hoejetypt.nl


De welkomsttekst grijnst me in mijn gezicht.

"Hulp bij het typen van die ൡ ൢ ൣtekens"

Zo kom je nog eens ergens! Verheugd glijden mijn ogen over het keuzemenu, links in beeld. Het is een website vol aanwijzingen. "Coole tekst", "Omcirkel tekst", en "Ondersteboven."

Coole tekst, kies ik in een flits, en de muis schiet over het scherm. Daar verschijnt 'ie: de COOLE TEKSTGENERATOR. Mijn hart gaat sneller bonzen. Wat een spanning. Net als vroeger, toen je na het zien van the Lord of the Rings online je eigen hobbitnaam kon opvragen. Wie vraagt zich het niet af: hoe zou ik eruitzien als ik cool was? 
✝ℌℯ ℙḯηк ℙαᾔтℌεґ                                                       Zo dus. 
Smullen, dit. Zouden de oprichters van de site weten wat mensen invullen? Ik beeld me in hoe een verlegen puber met bonzend hart opschrijft: Anne ik wil je doen. Of hoe je 40-jarige buurman opschrijft Ik ben nog steeds aantrekkelijk. 
Via "Omcirkel Tekst" kom ik uit op de OMCIRKELDE TEKSTGENERATOR. Hoewel de naam iets minder verrassend is nu, vind ik de Ⓡⓞⓝⓓⓙⓔⓢ ! niet minder grappig. Als je dan nog niet uitgekeken bent, uǝʇʇǝz doʞ uɾız do ƃou pןǝɹǝʍ ǝp ʞoo ǝɾ unʞ.
"Hoe type je een witte telefoon?" "Hoe type je een zwarte telefoon?" Gaandeweg blijkt uit het onderdeel "Chat" dat er een wereld achter het toetsenbord verscholen zit waarvan ik eerder niet van het bestaan afwist. Waar de naam van de website me aanvankelijk nog een beetje deed grinniken, begin ik nu ontzag te krijgen voor het brein achter deze vondst. En inderdaad, hoe type je een witte rechtswijzende wijsvinger...? 
Ruim veertig minuten verder ben ik een ander mens. Ik kan nu allerlei hippe trucs en twists met mijn toetsenbord. Hoofdschuddend besef ik me dat de ALT toets een cruciale rol blijkt te spelen in dit alles. Nooit gedacht. Ik kijk op de klok en besef dat het etenstijd is. ℰ✝ℰℕϟ✞ℑⒿḎ.

http://www.hoejetypt.nl/ 


zaterdag 5 september 2015

Frans is uit. Skeletklets is in

Sacre Bleu.
Wat betekent dat eigenlijk? Van de 17e tot 19e eeuw waren Nederlanders die Frans spraken, elitair. Nu zijn ze meestal gewoon Belgisch.
Er zijn opvallend veel Franse woorden in de Nederlandse taal overgebleven. Zoals prêt-à-porter, vitrage, lingerie, ravissant, revanche, souterrain, nuance, ménage à trois, intrige, laisser-passer... Naarmate ik de lijst langer maak overvalt me een beetje een stiekem gevoel. Alsof ik eigenlijk schrijf over een travestietenshow ergens in een kelder.
 

Naast een vunzig smaakje bij het uitspreken, hebben de woorden geen Nederlandse klank. Sterker nog, als je een Nederlander ze hoort uitspreken zullen taalliefhebbers gehinderd hun hoofd schudden of met hun tong klakken.
Zijn dan alleen de pistolet en de monteur goed ingeburgerd? 
De Engelsen doen het dan toch beter. Zij spreken de taal die cool gevonden wordt. De woorden skinny jeans, homepage, tricky, no way en whatever marcheren als zegevierende soldaten over onze landsgrenzen naast de flamboyante Franse woordenparade.
Alles wijst erop dat de tijd voor Nederlandse woorden is aangebroken. Frans heeft iets kleverigs, Duits iets porno-achtigs, en Engels is slick. Dus er blijft een mooi plaatje over voor de nuchtere Hollander. Het leukst zou zijn als we eigen nieuwe woorden zouden gebruiken die voor zich spreken, zoals een peppie laten.
Maar we zouden ook ons woordgebruik wat op kunnen frissen. Ik voel me door jou een koekje geloerd. Of de Engelse woordsoldaatjes bij de ballen pakken en gewoon zeggen. ´We hebben jullie!´ (hol).                          (hard op lachen)
Of de volgende keer in een whatsapp gesprek sturen: ´Mijn vriend komt thuis bzt´
´Dag lieverds nu alweer drie maanden in Thailand en de fullmoonparty was echt super!! JLMÉK´
Zo. Pak dat. 
Maar de Koningen van Taalverstoering zijn wel de Afrikaners uit Zuid Afrika. Met wat zoekjes op internet kom je ze al gauw tegen, heerlijke nuchtere nieuw-Nederlandse woorden. Via Kaapstad Magazine heb ik al snel mijn favorieten gevonden. Zuid Afrikaners noemen pin-up girls voor wat ze zijn: prikkelpoppies. Het het hondje van Kuifje is Spokie (lief!). 
Zij zeggen wat iedereen denkt en noemen een clown een Hansworst. Skeletklets is lichaamstaal en smartlappen worden gezongen door een kreunsanger. Ze doen daar niet cool, maar kalmpjes. Mijn oog valt op het woord moltrein (metro-netwerk). De ondergrondse bouw van het metronetwerk doet denken aan mollen. Die leven onder de grond. Hetzelfde geldt voor het verkleurmannetje ofwel de kamaleon. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Pats! Een woord is geboren.
Ik speur verder... grote doorbraakpotentie heeft het woord padvark, oftewel een wegpiraat. Bekt lekker weg. Zeker op de fiets in Amsterdam een goeie om over je schouder te knallen naar een goed bedoelende stadgenoot.
Mocht je na deze opsomming nog niet overtuigd zijn dat deze woorden de race met de Engelse woorden zouden kunnen verslaan, dan moet je in Zuid Afrika eens op een verjaardag vragen of er iemand een mengeldrankie voor je wil bestellen en je wil wijzen waar de peuselhappies op tafel staan.

http://www.kaapstadmagazine.nl/leuke-afrikaanse-woorden


dinsdag 1 september 2015

ongrijpbaar en met een lekker gek tintje


Bloggen. Ik dacht dat dat iets was voor snelle internet-types. Harige mannen in joggingpakken die hopen dat ze er geld mee zullen verdienen. Of vrouwen die de hele dag foto's maken van gehaakte spullen in de natuur en er dan quotes bij typen. En dat dan meerdere keren per dag. Eng vind ik dat.

Vanmorgen had ik niet verwacht dat The Pink Panther vandaag aan mijn brein zou ontspringen en zoveel kleur aan mijn middag zou geven.

Wanneer je afscheid neemt van iemand die je lief is, ook al is het voor een periode van zes maanden, wordt er vaak over bloggen gesproken. 'Ga je bloggen?' 'Houd je ons op de hoogte van je reis?' en door de reiziger: 'Ik weet niet wanneer ik voor het eerst tijd zal hebben voor mijn blog.' 
Toen ik zelf voor zes maanden de wereld in ging, bijna tien jaar geleden alweer, was een reizigersblog niet meer dan een online reisdagboek. Toen klonk het nog niet zo griezelig als nu. Bloggen is iets waar je met voorbedachte rade aan lijkt te moeten beginnen. Net als aan een loopbaan van een zanger. Eerst een catchy name en dan volgers. Het lijkt soms een vreemde obsessie om zoveel mogelijk fans te verzamelen online. Terwijl het ooit begon als manier om jezelf te uiten. Naar die essentie verlang ik terug.

Ik heb nog nooit gehoord van een blog dat op een eerste middag van een verre reis vorm kreeg. Wel door de reiziger, maar niet door de achterblijver. En, laten we eerlijk zijn, waarom niet?



Laat The Pink Panther een kleurrijke, slungelige, roze houvast zijn in deze snelle tijd, de komende maanden. Ongrijpbaar en met een lekker gek tintje. Niet bedoeld voor volgelingen, maar voor de in-crowd. 
Pink Panther Posts wordt, kortom - snaaks.

Overigens mag een opmerking over het feit dat ik me er bewust van ben dat er met 'Pink Panther' ook naar een mannelijke coogar kan worden verwezen, niet achterwege blijven. Ja, er is ge-Googeld en er is gevonden. Geeft niks. De Coogar-Pink-Panthers hebben vast hun eigen cirquit. Op hen wordt niet geduid met de eerder genoemde incrowd. Bovendien is Pink Panther Posts opgewassen tegen een dubieuze tweelingbroer.