zondag 20 december 2015

Vruchtbaarheid, een heel ding



Geloof mij, je bent niet de eerste als je na drie maanden vurig proberen, teleurgesteld raakt en stiekem moet bekennen aan jezelf dat je had verwacht dat jullie al zwanger zouden zijn. Waarschijnlijk is je situatie ongeveer als volgt: na een tijdje wikken en wegen, en bedenken of jullie al klaar zijn voor een baby (zie mijn post over wanneer je weet of je klaar bent voor een baby) hebben jullie de knoop doorgehakt en zijn jullie begonnen met onveilig vrijen. Spannend..!! In gedachten loop je al rond met een dikke buik ('hopelijk word ik mooi zwanger'), en vertel je je ouders en vriendinnen het blije nieuws. 


De eerste pogingen

1.

Enthousiast hebben jullie seks gehad waarbij je je probeert te beseffen dat deze keer kan leiden tot jullie eerste kind, een echt mensje. En je hebt dagenlang rondgelopen met allerlei vage klachten die, volgens internetforums, kunnen lijken op zwangerschapssymptomen. Wat een emotionele achtbaan. Vol verwachting leven jullie toe naar het moment waarop je kunt zien of jullie bevlogen liefdesdaad heeft geleid tot het kleine wondertje waar jullie inmiddels je zinnen op hebben gezet.

Maar... resultaat blijft uit. Niet zo gek natuurlijk, maar toch jammer. Je haalt terug in je hoofd hoe het bij vriend a en zijn vriendin b de eerste keer al raak was. En ook je zwangere collega zei dat het 'allemaal wel wat sneller gegaan was dan verwacht.' Shit.

Maar al gauw adem je diep in en zet je je schouders eronder. Op naar de volgende ronde. Je rekent nog even uit wanneer je baby geboren zou zijn als het nu raak was geweest. Tsja, denk je dan, dat was ook wel erg snel geweest.

2.

Nieuwe maand, nieuwe kansen. Deze keer zal het wel lukken. Je vriend en jij kunnen je best heviger tot elkaar aangetrokken voelen. Dit is nieuwe seks, seks met een doel. Seks zoals die door de natuur bedoeld is. De vlammen spatten eraf en opnieuw houd je jezelf goed in de gaten. De datum van ongesteldheid (niet-ongestelde dag of nod, zoals deze dag op veel forums door hoopvolle vrouwen met een kinderwens wordt genoemd), nadert. Zou het??? Je vriend en jij wachten af tot het moment waarop blijkt dat je gewoon ongesteld wordt.  
Verdomme. Weer een maand wachten. Met een zucht en een knuffel is het moment gelukkig zo voorbij. Je weet immers ergens wel dat het zeldzaam is dat mensen al zo gauw zwanger worden... toch?

3.

Deze keer letten jullie wat beter op. Deden we het de voorgaande maanden wel echt op de juiste dagen? Deden we het niet te vaak? Er wordt wat behoedzamer gesekst. Het kan zijn dat je hele andere klachten ervaart dan de vorige twee maanden. Je vraagt je vriend of hij mee wil kijken op internet naar de lijstjes met zwangerschapssymptomen. Zou het kunnen zijn dat je dat voelt? Wat denkt hij? De ene dag loop je met hoopvolle vlinders in je buik rond, de andere dag voel je niets. Maarja, dat zegt niets. Afwachten dus...
De nod nadert. Je begint er een beetje tegenop te zien. Wat als het weer niet raak is? Die teleurstelling zou best groot zijn. Je twijfelt of je een zwangerschapstest wilt kopen deze keer. Die lijn die wegblijft is best confroterend. Misschien liever wachten tot ik ongesteld word, bedenk je. Dan voel ik het aankomen en is de klap niet zo hard.

Je bent een dag over tijd. Je trilt, je zit op je werk en je kunt je niet concentreren. In gedachten bel je diezelfde middag je hele familie en vriendenkring op en je vraagt je af hoe het zou zijn om te zeggen: we krijgen een kleine...!! 's Avonds kun je met je vriend nergens anders over praten, maar hij reageert niet zo enthousiast als jij. "We weten nu toch nog niks?", vraagt hij. Ergens weet je dat hij gelijk heeft. "Waarom doe je geen test?"
Je bent zelf ook nieuwsgierig... wat als het raak is? Je verdwijnt de wc in en vraagt je vriend te timen. Na twee minuten is er niets te zien. Weer niet? Maar ik ben toch niet ongesteld? Niet-begrijpend zakken jullie neer op de bank. Er wordt gegoogeld en gevonden. Talloze forums vol onzekere vrouwen die elkaar ritsen aan zwangerschapssymptomen en foto's van negatieve tests laten zien.
"Beste Vlinder...bij mij was de test negatief maar een paar dagen later toch positief..."
"...een lijntje is een lijntje. Als je niets ziet, is het niet raak. xoxo smallmiracle"
"Misschien heb je te vroeg getest?"  - Claudia, moeder van Lisse (4) en Tim (2)
etc., etc.... de lijst is enorm lang en je vriend en jij zitten er anderhalf uur in te speuren maar niets dat antwoord geeft op jouw situatie.
"We moeten het morgen nog maar eens testen. We weten nu niks", besluit hij. Jullie proberen een filmpje te kijken maar je kunt het moeilijk van je af zetten. Die nacht slaap je onrustig. De volgende dag, na een gespannen ochtend, merk je in de middag op het werk dat het toch zover is. Ongesteld. Een mengeling van  teleurstelling en opluchting maakt zich van je meester en je appt je vriend. "Kan gebeuren. Volgende keer beter", zegt hij. Terwijl je bedenkt dat je eigenlijk blij zou moeten zijn met het feit dat jullie proberen een kindje te krijgen, besef je dat je je eigenlijk niet zo lekker voelt.

Daar zijn we dan, terug bij het begin (zie eerste regel van vandaag).  
Je bent niet de enige die na drie maanden vol ervoor gaan, geen resultaat geboekt heeft. Sterker nog, gemiddeld duurt het 6 maanden voor stellen zwanger worden. Als je na een jaar proberen nog geen baby hebt, is er geen huisarts die vreemd op zal kijken. Sterker nog, ze zullen je zeggen dat je gewoon rustig en ontspannen door kunt gaan als twee konijntjes. Pas als het langer dan twaalf maanden duurt kom je in aanmerking voor onderzoek om te kijken of er een reden is dat het langer duurt voordat jullie zwanger zijn. Dus, geen paniek.

Volgens vruchtbaarheidsdeskundige José Knijnenburg zit het zo:
Hoe lang duurt het voordat je zwanger bent (vrouwen <30 jaar)
  • 30% van de vrouwen is binnen drie maanden zwanger
  • 70% is binnen een half jaar in verwachting
  • 80% van de vrouwen is binnen een jaar zwanger
  • 90% is na twee jaar in verwachting
Meer hierover kun je lezen op de blogpost van Jose Knijnenburg, Ouders van Nu

Wat te doen? Rustig proberen je leven te blijven leiden en doorgaan met andere dingen, naast proberen zwanger te worden. Is dat moeilijk? Ja. Maar wel belangrijk! Want hoe meer en langer je op de lijn zit van de frustratie en het maandelijks toeleven naar ofwel een eisprong of een ongesteldheid, hoe ongelukkiger je word. En daar lijdt je relatie weer onder. Terwijl je relatie nou juist de bron is van de kinderwens, en datgene waar het kindje uit voort zal gaan komen.

Voor veel stellen gaat na drie maanden de cyclus van hoop en teleurstelling nog een paar maanden door voordat het raak is. Vaak gaan ze dan maatregelen treffen om de kans op zwangerschap groter te maken. Daarover de volgende keer meer. Zelf was ik namelijk ook één van de gemiddelde mensen die na zes maanden zwanger werd. Mijn vriend en ik hebben deze periode als intens ervaren. Telkens de spanning, de hoop, en dan de teleurstelling. Dat vergt veel energie van beide partijen. Als je merkt dat je er anders mee omgaat, bespreek dat dan. Elkaar steunen en je hart kunnen luchten bij elkaar is belangrijk. Zeker als jullie nog aan niemand verteld hebben dat jullie deze wens koesteren. Pas toen we na zes maanden besloten rustiger aan te gaan doen en de teugels te laten vieren, was het plots zover....het lijntje kondigde zich aan, op een hete ochtend in juli, 4 dagen voor de nod.

Wat mijn vriend en ik van maand 3 tot 6 allemaal hebben gedaan om de kansen te vergroten, schrijf ik de volgende keer. Maar nu weet je alvast dat dat in ons geval niet geholpen heeft, want ons zoontje is ontstaan in de maand dat we dit allemaal niet meer deden. 
Dus voor hen die in hetzelfde schuitje zitten: Keep on trying! Maar vooral: keep on living ;)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten